It's the economy, Kris.

It's the economy, Kris

In de Weekbode van 11 januari staat een artikel dat mijn aandacht trok. Er staat dat de werkloosheid in Roeselare stijgt. En dat in tegenstelling tot de buurgemeenten, waar de werkloosheid, net zoals in Vlaanderen aan een snel tempo aan het dalen is. Iedere dag hoor je op de radio dat werkgevers zich in allerlei bochten moeten wringen om mensen te vinden.

Nu wijdt de Weekbode zelf dat aan de vluchtelingencrisis. Het is inderdaad zo dat veel allochtonen niet de tandartsen zijn waar ze voor werden voorgesteld, toen ze en masse Europa binnenkwamen. We hadden toen al wel door dat dit fake news was, maar dat helpt ons vandaag niet verder. Daar kunnen die eerste migranten uit 2015 overigens zelf niet aan doen. Ze werden gewoon speelbal van de politiek. Wir schaffen das en zo.

Zo wisten we ook al, dat, toen voormalig Burgemeester Luc Martens van CD&V triomfantelijk liet weten dat enkele honderden vluchtelingen in Roeselare welkom waren, hij niet goed wist wat hij vertelde.

Uw dienaar is toen, met collega Lieve Lombaerts, Mieke Van Hootegem en Maxim Deweerdt in de pen gekropen en wij stelden ons daar ernstige vragen bij.

Later bleek op een volksvergadering, die de voormalig Burgemeester inderhaast had bijeengeroepen, dat de stad hier inderdaad niet klaar voor was en dat dit voluntarisme zonder achtergrond was. Ach. Men had de pers eens gehaald met een nobel streven. En dààr ging het toch om. Wir schaffen das (nicht). Kumbaya!

Dat de migrantencrisis niet eenvoudig was en ons sociaal systeem onder druk zette, dat is waar. Het verklaart natuurlijk niet waarom Roeselare, wat van oudsher al de sterkste Belgischge stad was op gebied van tewerkstelling, méér dan andere steden werklozen bij krijgt. Immers, het aantal werklozen dààlt eindelijk weer in België. Dat is deels aan de goede internationale conjunctuur te danken. En het is te danken aan een paneuropees syndroom waarbij socialisten over heel Europa naar de oppositiebanken worden verwezen. Uiteraard is het ook deels te danken aan de vernieuwende impulsen die N-VA aan de Belgische en Vlaamse economie geeft, daarin redelijk gevolgd door de VLD en tegenpruttelend door de CD&V.

En dan kijk je dus naar Roeselare. Toen we enkele jaren geleden vroegen om onze kern te versterken heette het bij de huidige Burgemeester, en toen nog schepen van Economie, dat Roeselare zijn huiswerk klaar had. Ik heb de vraag persoonlijk gesteld aan de schepen waarom wij NIET hadden ingetekend op een subsidieronde van de Vlaamse regering ter bevordering van de handelskernen. Het verbluffende antwoord was dat Roeselare dat allemaal niet nodig had. Hilarisch eigenlijk, als je het achteraf bekijkt. Hopelijk wordt het niet tragisch.

Nochtans is de huidige burgemeester, Kris Declercq niet van ACW-signatuur, zoals de vorige wél en dus zou je toch een economie verwachten die zich kan optrekken aan de Europese en Vlaamse hoogconjucntuur.

Maar dat bijkt hem niet te lukken. Noch in de winkelstraat, noch in de kerstmarkt die dit jaar niet bijzonder goed was voor de handelaars, (mét als triest dieptepunt een vechtpartij) , noch in De Munt. Of aan het Sint Amandsplein, waar in tegenstelling tot eerdere hoera-berichten toch weer een prachtige winkel gaat verdwijnen.

Dus stellen wij ons de vraag welk beleid de Burgemeester voorstelt om high potentials (goed gesettelden) aan te trekken naar Roeselare. Hoe gaan we ervoor zorgen dat onze universitairen ook terugkeren naar Roeselare. Wat gaan we doen om in Roeselare niet alleen fietsen, maar ook wérken aangenaam te maken? Wat gaan we doen om onze oude illustere handelszaken niet te laten wegkwijnen en ze dan maar, bij schrijnend gebrek aan economische fantasie te laten vervangen door foodtrucks? We hebben in Roeselare stilaan de tweede langste toog van Vlaanderen, en de horeca is ook belangrijk als sector. Maar het mag niet de enige sector zijn. Kris wil toch niet de geschiedenis ingaan als de Burgemeester die zijn volk leerde eten en drinken?

Hoe gaan we de aloude handelsgeest van de Roeselarenaar laten herleven?

Wij stellen reeds langer dat de veel te hoge gemeentebelastingen hier een rem zijn.

Maar ondertussen hebben wij al zo dikwijls gezegd waar het haakt: namelijk aan de mobiliteit. Grappig en tragisch genoeg is ook de Weekbode van 18 januari vrij duidelijk en stellen zij het verpauperde stationsplein in vraag. Zelfs die lange toog wil niet lukken, Kris. Daarbij is de algemene mobiliteitsknoeiboel een stokpaardje van collega Manhaeve.

Het is nu stilaan tijd dat de meerderheid een groeiplan ontwikkelt. Geen groeiplan dat alleen slaat op stadsdiensten, bibliotheken, klinieken, Trax en tutti quanti, maar een groeiplan dat geld OPbrengt ipv geld kost. Het mag van mij zeker aangenaam fietsen en feesten zijn in Roeselare. Maar feesten kost geld. En dat geld moet je eerst verdienen. Doorgaans gaat dat met werk. Dat weet Roeselare als geen ander.

Met nog 9 maanden voor de verkiezingen is het gebrek aan werk in Roeselare een vrij eigenaardige vaststelling. En een bijzonder zeldzaam probleem. Maar kijk, het IS er.

Als ik Kris was, maakte ik werk van werk. We zullen ieder initiatief, dat zorgt voor de economische groei van Roeselare, vanuit de oppositie steunen.

Na vijf jaar is het tijd voor het echte werk. It's the economy, Kris.

Bart